مرتضـــی مــن ..

انقدر از رفت و نبودت بهت زده ایم که همچنان بهد از گذشت چند ماه از شک در نیامده ایم..

هنوز هم باور نداریم که نیستی..

که رفته ای..

همش با خودمان میگوییم،آخر چه گونه دلش آمد؟!

مرتضــی من..

دلم تنگت است..

تنگ نبودنت...

تنگ رفتنت..

آنقدری که حتی نتوانستیم درباره پروازت چیزی را به زبان بیاوریم..

ماه ها گذشته است..اما حتی یکبار هم دلم نیامده است برایت فاتحه بخوانم..

میدانی،آخر باور ندارم..نه تنها من،هیچ کس.. هیچ باور ندارد که رفته ای..

که نیستی!!

مرتضــی من..

هنوز هم دلم نمی آید بگویم..

اما...

روحت شاد..

خدایا سخت است نوشتن اینها..

سخت است نوشتن جملاتی که گریه دارد..

اشک دارد..

خدایا؟؟؟؟ میدانی آنکه حال در آن قبر آرام گرفته است کیست؟؟

او همانی است که یک ملت عاشقش هستن..

چه دل ها که عاشق اوست و چه اشک ها که برایش ریخته شد..

خدایا ..

جایش را بهشت قرار ده..

آمیــــن!